Złoty frank

Ten artykuł od 2022-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Złoty frank – dawna jednostka rozrachunkowa, którą od 1930 r. do 1 kwietnia 2003 r. posługiwał się Bank Rozrachunków Międzynarodowych. Został zastąpiony przez Specjalne prawa ciągnienia. Pierwotnie był równowarty frankowi szwajcarskiemu, a po odejściu franka szwajcarskiego od standardu złota utrzymał kurs na poziomie, na którym frank szwajcarski był wcześniej sztucznie utrzymywany (0,29 grama czystego złota).

Złoty frank był używany w angielsko-francuskim kondominium Nowe Hebrydy (dziś Vanuatu) jako waluta, w której urząd pocztowy połączonej administracji wyceniał swoje znaczki pocztowe. To tylko bardziej skomplikowało sytuację, w której już funkcjonowały w obiegu dwie waluty: dolar australijski i frank Nowych Hebrydów, a połączona administracja w dokumentach budżetowych operowała nawet funtem szterlingiem.