Umberto D.

Umberto D.

Gatunek	obyczajowy
Rok produkcji	1952
Kraj produkcji	Włochy
Język	włoski
Czas trwania	89 min
Reżyseria	Vittorio De Sica
Scenariusz	Cesare Zavattini niewymieniony: Vittorio De Sica
Główne role	Carlo Battisti
Muzyka	Alessandro Cicognini
Zdjęcia	Aldo Graziati
Scenografia	Virgilio Marchi
Montaż	Eraldo Da Roma
Produkcja	Giuseppe Amato Vittorio De Sica Angelo Rizzoli

Umberto D. – włoski dramat z 1952 roku w reżyserii Vittoria De Siki, będący jednym z ostatnich filmów zaliczanych do neorealizmu włoskiego^[1].

Fabuła

Akcja toczy się w Rzymie, w latach 50. XX wieku. Umberto Domenico Ferrari jest emerytowanym urzędnikiem państwowym. Wiedzie samotne życie w wynajętym pokoju. Jego jedyną radością są ciepłe relacje ze służącą właścicielki mieszkania i towarzystwo pieska Flika. Bardzo skromna emerytura nie wystarcza Umberto nawet na podstawowe potrzeby. Narastające zaległości w opłacaniu czynszu, stawiają go w obliczu nieuchronnej bezdomności. Zdesperowany postanawia popełnić samobójstwo. Przedtem jednak chce zapewnić przyszłość swojemu czworonożnemu przyjacielowi.

Obsada

• Carlo Battisti – Umberto Domenico Ferrari
• Maria-Pia Casilio – Maria, służąca
• Lina Gennari – Antonia, gospodyni
• Ileana Simova – Zaskoczona kobieta
• Elena Rea – Siostra światła
• Memmo Carotenuto – Głos światła

Produkcja

Reżyser Vittorio De Sica i scenarzysta Cesare Zavattini pracowali razem w 1948 roku, tworząc poruszający film Złodzieje rowerów, uznawany za arcydzieło neorealistycznego kina. W tym wypadku także chcieli opowiedzieć historię jednej osoby – bezradnego starszego pana zagubionego po przejściu na emeryturę, ukazując na jej przykładzie los ludzi walczących o godność i spotykających się z obojętnością społeczeństwa. Film kręcono na ulicach Rzymu, a udział brało wielu aktorów niezawodowych, co miało zwiększyć autentyczność opowiadanej historii^[2][3].

Nagrody i nominacje

• Oscary za rok 1957 – najlepsze materiały do scenariusza - Cesare Zavattini (nominacja)
• MFF w Cannes 1952 – udział w konkursie głównym.

Przypisy

Bibliografia

• Alicja Helman: Włoski neorealizm. W: Tadeusz Lubelski, Iwona Sowińska, Rafał Syska: Kino klasyczne. Historia kina, tom 2. Kraków: Universitas, 2011, s. 565–615. ISBN 97883-242-2234-6.
• Steven Jay Schneider, Ian Haydn Smith: 1001 filmów, które musisz zobaczyć. Poznań: Elipsa, 2015, s. 268. ISBN 978-83-245-9619-5.

Linki zewnętrzne

• Plakat
• Umberto D. w bazie IMDb (ang.)
• Umberto D. w bazie Filmweb