Szkoła sieneńska

Ten artykuł od 2011-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Szkoła sieneńska – szkoła włoskiego malarstwa mająca ośrodek w Sienie, rozwijająca się między XIII a XV wiekiem i przez pewien czas dorównująca świetnością szkole florenckiej.

Przejawiała większe przywiązanie do tradycji oraz skłonność do dekoracyjności i elegancji sztuki późnego gotyku. Artyści ci tworzyli zarówno dzieła o tematyce religijnej, jak i, co ważne, świeckiej, ukazującej ludzi, krajobrazy, architekturę, pracę i rozrywki. Trudnili się zarówno malarstwem ściennym, jak i malowaniem przenośnych obrazów na deskach, i w tych właśnie uwidacznia się największy ich talent.

Najważniejsi przedstawiciele to:

• Duccio di Buoninsegna, który tworzył pod wpływem sztuki bizantyjskiej;
• Simone Martini - jego uczeń;
• Lippo Memmi – uczeń Martiniego;
• bracia Pietro i Ambrogio Lorenzetti;
• Domenico i Taddeo di Bartolo;
• Sassetta i Matteo di Giovanni;
• Giovanni di Paolo.