Stopochodność

Różne rodzaje lokomocji u owodniowców. Od lewej do prawej: stopochodność, palcochodność i kopytochodność.

Stopochodność – termin określający sposób chodzenia niektórych ssaków na całych powierzchniach podeszw stóp i dłoni. Do stopochodnych (łac. plantigrada) zalicza się głównie człekokształtne i niedźwiedzie. Podczas chodzenia układają kości stóp i dłoni w płaszczyźnie poziomej, prostopadłej do płaszczyzny podudzia[1].

Jednym ze skutków stopochodności jest zmniejszone zużycie energii podczas chodu, ale zwiększone podczas biegu[2].

Zobacz też

  • palcochody
  • kopytochodność (Q476026)

Przypisy

  1. ↑ Encyklopedia − misie [online] [dostęp 2011-04-10]  (pol.).
  2. ↑ Anthony M.A.M. Pagano Anthony M.A.M. i inni, Energetic costs of locomotion in bears: is plantigrade locomotion energetically economical?, „Journal of Experimental Biology”, 221 (12), 2018, jeb175372, DOI: 10.1242/jeb.175372, ISSN 0022-0949 [dostęp 2021-12-28], Cytat: Both species exhibit economical costs of walking, facilitated by their plantigrade posture. However, like humans, this comes at the expense of a less economical cost while moving at higher speeds.  (ang.).
Encyklopedia internetowa (locomotion):
  • Britannica: topic/plantigrade-posture
  • SNL: plantigrad