RS-24

RS-24

Wyrzutnia RS-24 w trakcie prób do parady
Państwo	Rosja
Producent	Wotkinskij Zawod[1], projektant Moskiewski Instytut Techniki Cieplnej[2]
Inne nazwy	SS-27 Mod 2, SS-29[3]
Typ	ICBM
Przeznaczenie	pocisk strategiczny
Wyrzutnia	• mobilne-drogowe • silosy • kolejowe (planowane)[4]
Status	w służbie
Lata służby	od 2010 roku
Długość	~ 17,8 m, z głowicą ~ 21–23 m[3]
Średnica	1,86 m[3]
Masa startowa	46 000[3]
Napęd	trzystopniowy na stałe paliwo rakietowe
Paliwo	stały materiał pędny
Zasięg	11 000 km[2] (min. 2 000 km)[3]
Udźwig	1250 kg
Naprowadzanie	bezwładnościowe, GLONASS[5]
Celność	CEP: 250 m[5]
Głowica	3-6 × 100-300 kt MIRV[2]
Multimedia w Wikimedia Commons

RS-24 Jars (ros. РС-24 Ярс) – rosyjski pocisk balistyczny dalekiego zasięgu klasy ICBM. Z uwagi na wiek i znaczenie broni, jest ona objęta tajemnicą. Dostępne informacje są niepotwierdzone i czasem sprzeczne. Pierwsze RS-24 są w służbie od 2010 roku i mają być użytkowane do roku 2050^[6].

Historia

Pierwsza udana próba pocisku miała miejsce 29 maja 2007 - oficjalnie w odpowiedzi na ogłoszone przez Stany Zjednoczone plany budowy tarczy antyrakietowej na terenie Czech i Polski^[6]. Kolejne miały miejsce: 25 grudnia 2007, 26 listopada 2008^[7], 14 kwietnia 2014 (cel: poligon Kura na Kamczatce)^[1]. Wystrzelony z poligonu rakietowego Plesieck, RS-24 uwolnił głowice MIRV, które po przebyciu 9000 km trafiły w cele na poligonie Kura na Kamczatce^[7][8]. Testy miały zakończyć się w 2008, a na 2009 planowane było rozpoczęcie produkcji. RS-24 miały stopniowo zastępować pociski typu RS-18B (w klasyfikacji NATO: SS-19) oraz RS-20 (SS-18 "Satan") i stać się podstawą rosyjskich lądowych sił jądrowych. Według niektórych źródeł Jars ma zastąpić również mobilne pociski Topol/Topol-M (z którymi dzieli niektóre rozwiązania)^[1], ale służyć równolegle z podziemnymi wersjami tych ostatnich^[2].

Opis

Jars to międzykontynentalny pocisk balistyczny na paliwo stałe, zdolny przenosić od 3 do 6 niezależnych głowic atomowych (MIRV) o mocy 150-300 kt każda. Zasięg pocisku szacowany jest na 11 000 km^[2].

Podwozie mobilnych wyrzutni rakiet RS-24 stanowią ośmioosiowe pojazdy MZKT-79221, produkowane w MZKT w Mińsku - takie same jak mobilnych Topol-M. Rozwijają prędkość do 45 km/h i mają zasięg do 500 km^[2].

Masa wersji na platformy kolejowe ma nie przekraczać 47 ton i 22,5 metra długości. Wagon-chłodnia ma mieć długość 24 metrów^[4].

Służba

Pierwszy pułk (2 dywizjony, 6 rakiet, 18 głowic; część Tejkowskiej dywizji rakietowej) uzbrojony w te rakiety osiągnął gotowość bojową na początku 2011 roku. Pułk stacjonuje w obwodzie iwanowskim. Jeszcze w tym samym roku, 27 grudnia 2011, gotowość osiągnął drugi pułk (2 dywizjony) Tejkowskiej dywizji rakietowej, również uzbrojony w RS-24. Przezbrojenie tej dywizji miało się zakończyć w 2012. Następnie pociski miał wchodzić na stan jednostek w zgrupowaniach nowosybirskim i kozielskim (wyrzutnie stacjonarne)^[9].

W 2014 Wojska Rakietowe Strategicznego Przeznaczenia miały przyjąć na stan 22 pociski rakietowe Jars^[10]. Przedstawiciele dowództwa tych wojsk przekazali także, że do roku 2020 powstanie wersja Jarsów na platformy kolejowe^[4] (Rosja wycofała się z takiego pomysłu w 2005 roku pod naciskiem USA^[1]).

Przypisy