Poli(tereftalan butylenu)

Politereftalan butylenu

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) poli(tereftalan butylenu) Inne nazwy i oznaczenia PBT, Celanex
Ogólne informacje
Monomery	kwas tereftalowy i glikol butylenowy
Struktura meru	-[-C(O)-C6H4-C(O)O-(CH2)4-O-]-
Właściwości Temperatura mięknienia 238 °C Biodegradowalność niebiodegradowalny Biokompatybilność wysoka Właściwości mechaniczne sztywny termoplast
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Poli(tereftalan butylenu) (PBT) – polimer z grupy poliestrów, otrzymywany na drodze polikondensacji z tereftalanu dimetylowego i glikolu butylenowego; podstawa jednego z termoplastycznych tworzyw sztucznych.

Na rynek został wprowadzony po raz pierwszy przez firmę Ticona pod nazwą Celanex.

Stosowany jest w przemyśle elektronicznym jako warstwa izolacyjna. Dzięki temu, że jest wysoce krystaliczny i po wtrysku do formy kurczy się w bardzo małym stopniu, jest stosowany do produkcji precyzyjnych kształtek, stosowanych w np: przełącznikach elektrycznych. Można go stosować w temperaturze do 150 °C. Produkuje się z niego również precyzyjne elementy aparatury medycznej i w mieszaninie z pleksiglasem elementy samochodów i sprzętu AGD.

Bibliografia

• Opis PBT na stronie omnexus.com
• Dane fizykochemiczne PBT na stronie goodfellow.com

Zobacz też

• PET - Poli(tereftalan etylenu)