Nadchloran sodu

Nadchloran sodu

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) addyt. tetraoksydochloran(1−) sodu Inne nazwy i oznaczenia półsyst. nadchloran sodu Stocka chloran(VII) sodu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	NaClO 4
Masa molowa	122,44 g/mol
Wygląd	białe, higroskopijne, krystaliczne ciało stałe
Identyfikacja
Numer CAS	7601-89-0
PubChem	522606
DrugBank	DBDB16608
SMILES [Na+].[O-]Cl(=O)(=O)=O
Właściwości Gęstość 2,52 g/cm³[1]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 205 g/100 g (20 °C)[1] w innych rozpuszczalnikach etanol, metanol Temperatura topnienia 482 °C (bezwodny)[1] 130 °C (monohydrat)[1]
Budowa Układ krystalograficzny rombowy
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-07-30] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2] Niebezpieczeństwo Zwroty H H271, H302 Zwroty P P220[3] NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[4] 0 0 2 OX Numer RTECS SC9800000
Podobne związki
Inne aniony	NaClO, NaClO 2, NaClO 3
Inne kationy	LiClO 4, KClO 4, RbClO 4, CsClO 4, FrClO 4
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Nadchloran sodu, NaClO
4 – nieorganiczny związek chemiczny, sól sodowa kwasu nadchlorowego.

Właściwości

Nadchloran sodu jest najlepiej rozpuszczalną solą z nadchloranów. Jest białą, higroskopijną, krystaliczną substancją stałą. Zazwyczaj występuje jako monohydrat o rombowym układzie krystalograficznym^[1].

Otrzymywanie

Związek jest otrzymywany w reakcji anodowego utleniania chloranu sodu na anodzie wykonanej z platyny, β-tlenku ołowiu(II) lub grafitu. Katoda jest wykonana ze stali^[5].

Schematyczny przebieg reakcji jest następujący:

NaClO
3 + H
2O → NaClO
4 + H
2↑

Ponadto jako produkt uboczny na anodach wydziela się tlen. W zależności od używanych anod wymagane jest napięcie prądu 4,75 V (anoda z tlenku ołowiu) lub 6 V (anoda platynowa). Zużycie energii dla procesu wynosi 2,5–3 kWh/kg nadchloranu sodu^[5].

Zastosowanie

W laboratorium stosowany jest jako prekursor w syntezie innych nadchloranów. Z powodu jego higroskopijności znajduje niewielkie zastosowanie w pirotechnice. W napędach rakietowych może służyć jako źródło tlenu.

Przypisy