Mikrokaseta

Ten artykuł od 2021-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Mikrokaseta

Typ nośnika

taśma magnetyczna

Pojemność

standard: 2 × 30 min

Opracowany przez

Olympus

Wykorzystanie

dyktafony

Multimedia w Wikimedia Commons

Zobacz hasło mikrokaseta w Wikisłowniku

Mikrokaseta (ang. Microcassette) – miniaturowa kaseta z taśmą magnetyczną stosowana w dyktafonach i automatycznych sekretarkach do zapisu dźwięku. Standard ten został opracowany przez firmę Olympus w 1969 roku.

System mikrokaset był bardzo popularny w urządzeniach przeznaczonych do rejestracji mowy, które produkowały firmy Olympus i Sony. Własny standard kaset magnetofonowych tej samej wielkości został opracowany wcześniej przez firmę Philips w 1967 r., o nazwie handlowej „Mini Cassette”. Na początku lat 80. XX w. firma Epson wykorzystała mikrokasety także jako nośnik do przechowywania danych cyfrowych w komputerach przenośnych 8-bitowych (np. Epson HX-20, Epson PX-8 Geneva).

Budowa mikrokasety podobna jest do kasety kompaktowej (ang. compact cassette). Wymiary obudowy i mechanizmy znacznie zmniejszono. Zastosowano taśmę magnetyczną o tej samej szerokości jednak cieńszą oraz zmniejszono prędkość przesuwu taśmy, co pozwoliło na porównywalny czas zapisu do kaset typu Compact.

Produkowano mikrokasety o oznaczeniach: MC60 30 minut zapisu ze standardową prędkością 2,4 cm/s oraz MC90 45 minut z prędkością 1,2 cm/s^[1]. Producentami kaset głównie były firmy Maxell, TDK oraz Sony.

Wymiary kasety wynoszą: długość – 50 mm, szerokość – 33 mm i grubość – 8 mm.