Matthias Weckmann
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1619 |
|---|---|
| Pochodzenie | niemieckie |
| Data i miejsce śmierci | 24 lutego 1674 |
| Instrumenty | organy |
| Gatunki | muzyka poważna, muzyka barokowa |
| Zawód | kompozytor, organista |
Matthias Weckmann, także Wegkmann, Weykmann[1] (ur. około 1619 w Niederdorla, zm. 24 lutego 1674 w Hamburgu[2]) – niemiecki kompozytor i organista.
Życiorys
Syn duchownego i organisty[2]. W 1628 lub 1629 roku został uczniem Heinricha Schütza w Dreźnie, uczył się też śpiewu u Caspara Kittela i gry na organach u Johanna Klemma[1]. Od 1630 roku był dyszkancistą kapeli dworskiej w Dreźnie, a od 1632 roku jednym z jej organistów[1]. W latach 1633–1636/1637 przebywał w Hamburgu, gdzie był uczniem Jacoba Praetoriusa, Jana Pieterszoona Sweelincka i Heinricha Scheidemanna[1]. Następnie z polecenia Heinricha Schütza udał się do Holsztynu i Danii[1]. Po powrocie do Drezna w 1639 roku objął funkcję organisty kapeli nadwornej elektora[1]. Między 1642 a 1646 rokiem przebywał w Nykøbing jako członek duńskiej kapeli królewskiej, następnie w latach 1647–1648 w Hamburgu i Lubece[1]. Od 1649 do 1655 roku ponownie działał na dworze drezdeńskim, gdzie zaprzyjaźnił się z Johannem Jakobem Frobergerem[1]. W 1655 roku został organistą kościoła św. Jakuba w Hamburgu[1][2]. Przyczynił się do rozwoju życia muzycznego w mieście, w 1660 roku wspólnie z Christophem Bernhardem założył Collegium musicum, stowarzyszenie muzyczne organizujące w refektarzu katedry cotygodniowe koncerty czwartkowe[1][2].
Twórczość
Z jego dorobku zachowało się 13 utworów wokalno-instrumentalnych, 9 pieśni, 9 sonat 4-głosowych, 2 sonaty 3-głosowe oraz kilka kompozycji na instrumenty klawiszowe[2]. W kompozycjach wokalno-instrumentalnych widoczny jest wpływ Schütza i kompozytorów włoskich, przeważają wśród nich koncerty małogłosowe, pisane do tekstów biblijnych w języku niemieckim[1]. Większość koncertów osadzona jest w tradycji polifonicznej i pozbawiona dramatyzmu[1]. W dziełach organowych, szczególnie wariacjach, nawiązywał do stylu Sweelincka, stosując kontrapunkt motywiczny oraz techniki cantus firmus i kanonu, gęstą fakturę 6-głosową z podwójnym pedałem, rozbudowane figuracje na drobnych wartościach nutowych oraz efekty echa[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 113–114. ISBN 978-83-224-0935-0.
- ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3878. ISBN 0-02-865571-0.
Linki zewnętrzne
- Matthias Weckmann – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
Kontrola autorytatywna (osoba):
