Jim Neidhart

Jim Neidhart

Jim Neidhart w marcu 2015.
Imię i nazwisko	James Henry Neidhart
Data i miejsce urodzenia	8 lutego 1955 Montebello, Kalifornia
Data i miejsce śmierci	13 sierpnia 2018 Wesley Chapel, Floryda
Przyczyna śmierci	Uraz głowy spowodowany upadkiem po napadzie padaczkowym
Współmałżonek	Elizabeth Hart
Dzieci	3
Rodzina	Rodzina Hartów
Kariera wrestlera
Pseudonimy ringowe	Jim Neidhart Who
Wzrost	188 cm
Masa ciała	127 kg
Zapowiadany z	Reno, Newada Who Knows Where
Trenerzy	Stu Hart
Debiut	1978
Emerytura	2016
Multimedia w Wikimedia Commons

James Henry Neidhart (ur. 8 lutego 1955 w Montebello, Kalifornia, zm. 13 sierpnia 2018 w Wesley Chapel, Floryda) – amerykański wrestler. W przeszłości również futbolista. Jako wrestler występował pod pseudonimem Jim „The Anvil” Neidhart w World Wrestling Federation (WWF) oraz innych promocjach. Członek i tag team partner Breta Harta w drużynie The Hart Foundation. Dwukrotny WWF Tag Team Champion. Członek wielopokoleniowej rodziny zawodowych zapaśników – Rodziny Hartów.

Kariera

Wczesne lata i początki w wrestlingu (1955 – 1985)

Uczęszczał do szkoły średniej Newport Harbor High School, gdzie startował w zawodach lekkoatletycznych (pchnięcie kulą)^[1]. Po ukończeniu szkoły skupił się na karierze w futbolu amerykańskim w lidze National Football League (NFL), będąc testowanym w klubach Oakland Raiders i Dallas Cowboys^[2].

Około 1978 jego kontrakt w Dallas Cowboys wygasł przez co Neidhart wyjechał do Kanady w celu trenowania wrestlingu w szkole Stu Harta w Calgary. Występował w Stampede Wrestling do 1985 – w 1979 poślubił córkę Stu Harta – Ellie (siostrę Breta Harta). Stu Hart, szukając rozgłosu dla Neidharta, obiecał mu 500 dolarów amerykańskich za wygranie zawodów w rzucie kowadłem na festynie Calgary Stampede. Oddał rzut na odległość 11 stóp i 2 cali – przyniosło mu to przydomek The Anvil (pol. Kowadło)^[3]. Oprócz Stampede Wrestling, walczył na początku lat 80. w Catch Wrestling Association i japońskiej New Japan Pro-Wrestling. Zaliczał występy również dla Georgia Championship Wrestling i Continental Wrestling Association.

World Wrestling Federation i różne federacje (1985 – 1997)

W World Wrestling Federation (WWF) zadebiutował w walce z Tony’m Gareą w dniu 21 stycznia 1985^[4]. Początkowo prowadził krótką rywalizację z Bretem Hartem, jednak Hart przekonał prezesa WWF Vince’a McMahona do stworzenia tag teamu ze swoim szwagrem^[5]. McMahon przystał na ten pomysł i tym samym drużyna Hart–Neidhart przyjęła nazwę The Hart Foundation z Jimmy’m Hartem jako menedżerem tag teamu. The Hart Foundation oficjalnie zadebiutowali podczas gali WrestleMania 2 w kwietniu 1986 w 20-osobowym battle royal match’u z futbolistami NFL^[6].

Na początku lutego 1987 The Hart Foundation sięgnęli po pierwsze mistrzostwo drużynowe WWF World Tag Team Championship podczas odcinka WWF Superstars pokonując drużynę The British Bulldogs (Davey Boy Smith i The Dynamite Kid)^[7]. Tytuły stracili na początku listopada 1987 na rzecz Strike Force (Rick Martel i Tito Santana)^[8]. Od kwietnia 1989 Neidhart rozpoczął występy solo. Na gali Summerslam (1990) ponownie w drużynie z Bretem Hartem pokonali tag team Demolition (Smash i Crush) wygrywając po raz drugi tytuły mistrzowskie tag teamów^[9]. Tytuły stracili na rzecz drużyny The Nasty Boys (Jerry Sags i Brian Knobbs) na gali WrestleMania VII^[10].

Od grudnia 1991 występował w nowym tag teamie o nazwie New Foundation u boku Owena Harta (brata Breta Harta)^[11]. W lutym 1992 został zwolniony z WWF. Następnie występował w Eastern Championship Wrestling (ECW) oraz powrócił do japońskiej New Japan Pro-Wrestling, a także pojawił się w World Championship Wrestling (WCW).

Do WWF powrócił podczas gali King of the Ring (1994) stając w narożniku Breta Harta, który prowadził rywalizację z Dieselem o tytuł WWF World Heavyweight Championship^[12]. Prowadził różne rywalizacje oraz był sprzymierzony zarówno z Owenem, jak i Bretem Hartem. Od lutego 1995 występował w Mid-Eastern Wrestling Federation. W 1996 występował w pomniejszych federacjach niezależnych. W 1996 powrócił na chwilę do WWF jako zamaskowany antagonista o imieniu Who^[13]. Pod koniec kwietnia 1997 powrócił po raz kolejny do WWF atakując Stone Colda Steve’a Austina oraz odtwarzając Hart Foundation z Owenem i Bretem Hartami. Niedługo potem dołączyli do nich Davey Boy Smith oraz Brian Pillman, którzy odgrywali role sympatyzujących osób z kanadyjską stajnią (sam Neidhart jako Amerykanin odgrywał rolę Kanadyjczyka od powstania The Hart Foundation w 1985^[14][15]) – niedługo później nastąpił podział wśród fanów wrestlingu kibicujących Kanadyjczykom skupionym wokół Hart Foundation, a kibiców Amerykanów skupionych wokół wrestlerów ze Stanów Zjednoczonych^[15]. Na początku grudnia 1997 rozwiązał kontrakt z WWF i tym samym opuścił federację.

World Championship Wrestling, dalsza kariera i gimmick (1998 – 2016)

Do WCW powrócił w połowie stycznia 1998 w jednym z odcinków WCW Monday Nitro^[16] oraz utworzył tag team z Davey Boy Smithem. W październiku 1998 opuścił WCW. Od 1999 sporadycznie pojawiał się w ringu w promocjach niezależnych oraz podczas odcinków Impact (TNA) oraz WWE Raw. Ostatnią walkę w karierze wrestlera stoczył w marcu 2016 występując w tag teamie z Koko B. Ware i Frankie’m the Pizza Guy przeciwko drużynie Nikolai Volkoff, Clay Dasher i Shawn Andrews^[17].

W 2019 został pośmiertnie wprowadzony do galerii sław WWE Hall of Fame w ramach tag teamu The Hart Foundation u boku Breta Harta. Podczas ceremonii Neidharta reprezentowała jego córka Natalie Neidhart-Wilson^[18].

Jim Neidhart podobnie jak i jego tag team partner Bret Hart znani byli z charakterystycznych różowo-czarnych trykotów zapaśniczych, jakich używali podczas występów w ramach drużyny The Hart Foundation – wtedy też promotorzy i komentatorzy wrestlingu używać zaczęli określenia The Pink and Black Attack, który przyległ później do osoby Breta Harta^[19]. Sam Neidhart nie był zadowolony z noszenia różowego trykotu podczas show, jednak później zgodził się na występowanie w różowo-czarnym spandeksie^[20]. Profil WWE określił Neidharta „wybuchowym powerhousem” w drużynie The Hart Foundation^[1].

Inne media

W 2010 pojawił się w filmie dokumentalnym pt. Hart & Soul: The Hart Family Anthology traktującym o karierach zawodników skupionych w The Hart Foundation (Bret Hart, Jim Neidhart itd.). Okresowo pojawiał się wraz ze swoją żoną u boku swojej córki Natalie w reality show WWE – Total Divas^[21].

Tytuły i osiągnięcia

• Championship Wrestling from Florida
  • NWA Southern Heavyweight Championship (wersja Florida) (1 raz)
  • NWA United States Tag Team Championship (wersja Florida) (1 raz) – z Krusherem Khruschevem
• Legends Pro Wrestling
  • Wprowadzony do Hall of Fame w 2011
• Memphis Championship Wrestling
  • MCW Southern Tag Team Championship (1 raz) – z The Blue Meaniem
• Mid-Eastern Wrestling Federation
  • MEWF Heavyweight Championship (1 raz)
• Mid-South Wrestling
  • Mid-South Tag Team Championship (1 raz) – z Butchem Reedem
• New England Pro Wrestling Hall of Fame
  • Wprowadzony w 2014
• Professional Wrestling Federation
  • PWF Heavyweight Championship (1 raz)
• Pro Wrestling Illustrated
  • Sklasyfikowany na 61. miejscu wśród 500 najlepszych wrestlerów w zestawieniu PWI 500 w 1994.
  • Sklasyfikowany na 189. miejscu wśród 500 najlepszych wrestlerów w zestawieniu PWI Years w 2003.
  • Sklasyfikowany na 37. miejscu wśród 100 najlepszych tag teamów w zestawieniu PWI Years z Bretem Hartem w 2003.
• Pro Wrestling Ohio
  • PWO Tag Team Championship (1 raz) – z Gregiem Valentine
• Stampede Wrestling
  • Stampede International Tag Team Championship (2 razy) – z Herculesem Ayalą (1 raz) i Mr. Hito (1 raz)
  • Stampede Wrestling Hall of Fame (wprowadzony w 1995)
• Top Rope Championship Wrestling
  • TRCW International Heavyweight Championship (1 raz)
• Universal Wrestling Alliance
  • UWA Heavyweight Championship (1 raz)
• World Wrestling Federation/WWE
  • WWF Tag Team Championship (2 razy) – z Bretem Hartem
  • WWE Hall of Fame (wprowadzony w 2019 jako członek The Hart Foundation)
• Wrestling Observer Newsletter
  • Najlepszy feud (1997) The Hart Foundation vs Stone Cold Steve Austin
• Canadian Wrestling Hall of Fame
  • Wprowadzony indywidualnie
  • Wprowadzony w ramach Rodziny Hartów

Życie osobiste i śmierć

W 1979 poślubił Elizabeth „Ellie” Hart – córkę Stu Harta i siostrę Breta Harta, z którą doczekał się trzech córek^[22]. Jedna z jego córek – Natalie Neidhart-Wilson występowała jako wrestlerka w WWE pod pseudonimem Natalya^[23].

Na początku września 2010 został oskarżony o posiadanie i dystrybucję substancji kontrolowanych (substancje typu opioidy, stymulanty, depresanty, halucynogeny i sterydy anaboliczne, których produkcja, posiadanie i używanie podlegają regulacjom ustawowym)^[24]. W marcu 2012 roku został skazany na 5 miesięcy i 29 dni więzienia. Podczas skazania został aresztowany za obrazę sądu^[25]. Neidhart odbył również dwa turnusy rehabilitacyjne opłacane przez WWE^[26].

Według ustaleń jakie przeprowadził tabloid TMZ, żona Neidharta – Elizabeth, powiedziała śledczym, że 13 sierpnia 2018 Neidhart miał problemy ze snem i wstał z łóżka aby wyregulować termostat. Kiedy chciał go dotknąć „obrócił się dziwnie, jakby miał zamiar zatańczyć”, po czym upadł na ścianę i podłogę. Natychmiast zadzwoniła pod numer 911, wierząc, że jej mąż doznał ataku padaczki. Kiedy przybyły służby ratownicze miał na twarzy czterocalową ranę^[27]. Zmarł na miejscu w wieku 63 lat. W tym samym czasie stwierdzono u niego pierwsze objawy choroby Alzheimera^[28].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Profile na: CageMatch, OnlineWorldOfWrestling, The Internet Wrestling Database, WrestlingData, [dostęp 2023-06-04].
• Profil WWE, wwe.com, [dostęp 2023-05-30].