Brytyjski Korpus Ekspedycyjny

Brytyjski Korpus Ekspedycyjny

British Expeditionary Force

Historia
Państwo	Imperium brytyjskie
Sformowanie	1914
Rozformowanie	1918
Nazwa wyróżniająca	BEF
Dowódcy
Pierwszy	John French
Ostatni	Douglas Haig
Działania zbrojne
I wojna światowa (front zachodni): I bitwa pod Ypres II bitwa pod Ypres bitwa nad Sommą bitwa pod Cambrai ofensywa stu dni
Organizacja
Dyslokacja	Francja
Rodzaj sił zbrojnych	lądowe

Brytyjski Korpus Ekspedycyjny (British Expeditionary Force − BEF) − wydzielona część armii brytyjskiej, uczestnicząca w walkach w czasie I i II wojny światowej.

Historia

Brytyjski Korpus Ekspedycyjny został utworzony przez ministra wojny Richarda Haldane’a po zakończeniu II wojny burskiej na wypadek wybuchu konfliktu poza granicami Wielkiej Brytanii. W czasie I wojny światowej brał udział w walkach we Francji i w Belgii przeciw wojskom armii niemieckiej.

W czasie II wojny światowej Korpus również uczestniczył w walkach w obronie Francji, atakowanej przez wojska III Rzeszy. Po walkach w Belgii został okrążony pod Dunkierką, jednak dzięki rozkazowi Hitlera z 24 maja 1940 zakazującemu dowodzonej przez gen. Ewalda Kleista 1 Armii Pancernej zadania decydującego uderzenia, został wraz z pozostałymi wojskami alianckimi liczącymi około 338 tys. żołnierzy ewakuowany na Wyspy Brytyjskie^[1].

Dowódcy Korpusu

• John French (1914–1915)
• Douglas Haig (1915–1918)

Zobacz też

• Brytyjskie Siły Ekspedycyjne − Ordre de Bataille z 1940 roku

Przypisy

Bibliografia

• Bogusław Wołoszański: Tajna wojna Hitlera. ISBN 83-904972-2-0.brak strony w książce
• Tadeusz Konecki: Labirynt dezinformacji w drugiej wojnie światowej. Od Compiegne 22 czerwca 1940 roku do hasła Dortmund 22 czerwca 1941 roku. Warszawa: 2001. ISBN 978-83-05-13506-1.